مجید ابهری در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به اینکه تنبلی می
تواند مبنای بسیاری از آسیبهای فرهنگی و اجتماعی باشد، افزود: بسیاری از
ناهنجاریهای موجود در جامعه با تنبلی ارتباط مستقیم دارد.
وی با
تاکید براینکه بسیاری از عادتهای فرهنگی و صفات اجتماعی ما ریشه در تنبلی
اجتماعی دارد گفت: بعد از اعراب و آفریقاییان، ایرانیها ضمن اینکه دارای
میزان تنبلی بالاتر از متوسط جهانی هستند، جایگاه سوم را به خود اختصاص
داده اند.
به گفته وی، در اولین روز فروردین 88 مقام معظم رهبری از
تنبلی اجتماعی به عنوان دشمن درونی ایرانیان نام برده و تاکید کردند
تنبلی، نشاط کار نداشتن، ناامیدی، خودخواهی های افراطی، بدبین بودن به
دیگران، بدبین بودن به آینده و نداشتن اعتماد به خود، بیماری است.
متخصص
علوم رفتاری تاکید کرد: در همین راستا در کشور ما فرهنگ یقه سفیدی پذیرفته
شده یعنی افراد درس می خوانند تا کار نکنند و اگر کسی درس نخواند باید
کارکند یعنی فرار کردن از کار و زحمت یک نوع زندگی است. این خصایص اخلاقی
منفی در جامعه به یکی از ویژگیهای رفتاری ناپسند تبدیل شده است.
ابهری
خاطرنشان کرد: در گذشته هر کسی که کار می کرد و بیشتر زحمت می کشید زرنگ
قلمداد می شد اما امروز بر عکس و مخالف این مساله را می توان در عدم تمایل
به درس خواندن درمدارس و دانشگاهها و در کار اداری بعضی از کارمندان
مشاهده کرد.
مشاور کمیسیون اجتماعی مجلس گفت: میزان بالای تماشای
تلویزیون در ایران به جای کتابخوانی و تمایل زیاد به استخدام در دستگاه
دولتی ( پشت میز نشینی)،همچنین عدم تمایل برای کسب تخصص و مهارت و
کارآفرینی و وجود تعطیلی فراوان سالانه ( بین التعطیلین) از جمله خصایص
دیگر است.
به گفته وی، نهادهای فرهنگی و پژوهشی باید برای حل این
مشکل، پژوهشهایی درباره علل پایین بودن میزان مشارکت اجتماعی، فرد گرایی
افراطی، عدم مراعات حقوق شهروندی، تخلفات رانندگی، پایین بودن میزان بهره
وری، عدم اقبال به تحصیل، گسترش فعالیت شبکه ای و هرمی و تنبلی اجتماعی
پژوهشهای کنند تا بتوان به طور ریشه ای این ناهنجاری را از بین برد.
این
آسیب شناس اجتماعی در مورد معیارهای ارزیابی تنبلی فردی افزود: تقدیر
گرایی (هجوم به فالگیران ، رمالان و...) توجه افراطی به آینده، تمایل به
کارهای زودبازده و یک شبه، خود مداری، فرار از مسئولیت به دلیل منافع
فردی، احساس بی قدرتی، بی هنجاری معیارهای مناسبی برای ارزیابی میزان
تنبلی فردی است.
وی به ارزیابی که در این خصوص در تهران انجام شده
اشاره کرد و گفت: در نمونه گیری ازمیان 3 هزار و 328 نفر از جوانان مشخص
شد که 45 درصد از جوانان دچار تنبلی فردی بودند.
ابهری تاکید کرد:
براساس این تحقیق، استقبال نکردن از تحصیل به دلیل کسب درآمد بیشتر و الگو
قرار دادن دلالی به جای فعالیت مولد و کارآفرین نمونه بارز گسترش این
رفتار در جامعه ما است.
این استاد دانشگاه گفت: برای پیشگیری و
درمان این موضوع پیشنهاد می شود موسسات فرهنگی و علمی در زمینه های تنبلی
فردی و اجتماعی و یافتن راه حل و درمان آنها طرحهای پژوهشی اجرا کنند تا
از افزایش و گسترش آن جلوگیری شود.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
شما چی می گین ؟!
من می گم راست می گه!
شاید من تو مدیریت زمان و این جور چیزا مشکل ندارم !
شاید مشکل من فقط یک چیزه!
مشکل من تنبلی است؟!
شما هم مشکلی دارین؟!
چطوری حلش می کنید؟
با تنبلی نباید کنار اومد باید کنار گذاشتش...
چطوری؟؟؟
به نظر من هم آقای ابهری مطلب درستی رو بیان کردن.
من فکر میکنم شاید این تنبلی به دلیل نداشتن انگیزه برای کار ،یا مسئولیت پذیر نبودن افراد در قبال کارشان است و اگر افراد نسبت به کاری که مربوط به خودشان است عشق بورزند و خود را مسئول در برابر آن کار بدانند دیگر تنبلی نمیکنند.
ممنون از مطلب قشنگت دوست عزیزم
سلام
دستتون درد نکنه با این همه علامت سوال گنده!!!!!
پیرو صحبت آقای ابهری و کارشناس محترممون خانم سالاری من هم میگم اولین آیتم انگیزه انگیزه انگیزه است برای ما ایرانیان که اصلی ترین دلیل همین است
ولی برای اعراب فکر کنم خوشی زیاد هست که زده زیر دلشون و تنبل تشریف دارن
یه مطلب جالب کشف کردم ما ایرانی ها هر چی خوش تر باشیم ودر رفاه بیشتری باشیم بیشتر دوست داریم کار کنیم مثلا افزلیش سرمایه بدیم افزایش معلومات بدیم و از این قبیل چرا؟
توانا باشید
چونکه زیرا ...تنبلیم دیگه...
به نظر من شاید اونهایی که خوش اند خوب کار می کنند-زیرا اصولا خوب کار می کنند و همین هم باعث شادی بیشترشان می شود-ولی اونهایی که منتظر خوشی اند تا شروع به کار کنند- همانا تنبلهای ما هستند-.البته ببخشید ها روم به دیوار قصد جسارت به صاحت مقدس کسی را جدا ندارم.
ولی شاید هم هر چه در سختی بیشتر باشیم بهتر کار کنیم(طبق قانون سوم زور که می گه هر عملی را عکس والعملی است) مثل همه ی اهالی کویر که عموما سخت کوش ترین و موفق ترین افراد کشور هستند.
افراد زیادی هستند که وقتی ندارند -امکانات, دل خوش و سرمایه وغیره را-می گن ما اگر داشتیم فلان کار و کارستون را انجام می دادیم ولی وقتی به دست می یارن اصلا یادشون هم نمی یاد که باید چه کار بکنند و این هم می شه یه تعریف از تنبلی.
من با اون داستان خرگوشه که استاد روز مهندس تعریف کردن موافقم.
(ما اون بایین نشستیم و می گیم چطور می تونیم خوش باشیم.)
لطفا یکی تون داستان خرگوشه را برای بچه ها بزارین مدیران عزیز
متشکرم